Jayani Masthoff
Wat is jouw goud?
Ik hou ervan om het onderliggende patroon of issue te ontdekken. Om de hierin connectie tussen mensen, systeem en context te zien en te weten wat de volgende stap dient te zijn om tot (nieuwe) oplossingen te komen waarin de mens tot haar of zijn recht komt.
Wat doe jij bij Goudvisie?
Ik ben bezig om onze visie en daar waar we voor staan intern ook te realiseren, practise what we preach. Een werkcultuur waarin iedereen kan zijn wie hij of zij is, kan worden wie hij/zij wilt zijn, kan meebouwen aan onze organisatie, meebeslissen en meesturen op onze resultaten. Daarnaast denk ik mee in vraagstukken van klanten en mag ik met enige regelmaat een actieve rol hebben bij een vraagstuk als adviseur of coach.
Zijn wie je bent en worden wie je wilt zijn.
Bij mij moet je zijn voor:
- Als je van ideeën of gedachtes om wilt zetten naar ‘wat te doen’.
- Om het onderliggende patroon of issue snel te ontdekken.
- Voor een andere denkrichting of ideeën samenbrengen tot een nieuw idee.
- Hoe te faciliteren dat verschillende mensen echt samen kunnen werken.
- Als heel hard wilt lachen, want ik vind dat ik heel grappig ben.
Hoe ontwikkel jij goud?
Door met altijd af te vragen wat is de volgende stap met de kennis die ik nu heb? Nieuwe dingen te doen en ja te zeggen tegen iets dat ik eng vind. BNR te luisteren. Nieuwe netwerken te vormen, zodat ik zie hoe anderen het doen, je elkaar steunt en toejuicht. Genoeg te slapen en periodes heel veel te slapen. Door weekenden niets te doen, met niemand te praten en series te kijken.
Wat inspireert jou?
Sport en sporters. De weg die je te nemen hebt, wat je ervoor moet doen en laten, het falen, het succes, de groeimentaliteit, de kwetsbaarheid, grenzen verleggen voor jezelf en anderen, team en samenwerking, de balans tussen veel van jezelf vragen en lief zijn voor jezelf en persoonlijk leiderschap.
Wat is jouw geheime goud? Je verborgen talent?
Ik kan goed tekenen. Als kind tot 12 jaar geleden deed ik dat veel. Niet alleen kleding. Daarna is het minder en minder geworden, maar er zal vast weer een moment komen waarop ik dit weer zal gaan doen.
Wat wilde je vroeger worden en waarom ben je dat niet geworden?
Vroeger wilde ik én mode-ontwerpster én internist worden. In de ochtend zou ik dan internist zijn en in het ziekenhuis werken. In de middag zou ik dan naar mijn atelier gaan en kleding ontwerpen. Dit deed ik als kind ook elke zondag. In de ochtend deed ik het bakkersschort van mijn vader om, want die was wit en leek het meeste op een doktersjas. Mijn moeder en broertje waren mijn patiënten. ’s Middags tekende ik jurken voor mijn moeder en broertje, verknipte ik mijn moeders kleding en naaide ik de jurken voor ze.
Kleding maken vond ik toch niet zo leuk, want daar was te veel geduld voor nodig. De interesse in het menselijk lichaam en organen veranderde in interesse voor hersenen en gedrag. Daardoor ging ik van geneeskunde naar de psychologie.
