Mark Ouendag

Wat is jouw goud? 

Mijn ouders vertelden vaak het verhaal dat ik vroeger, als er mensen bij ons thuis kwamen die ik nog niet kende, die nieuwe mensen heel aandachtig ging zitten bestuderen. Als het me niet beviel klom ik bij een van mijn ouders op schoot en als het me wel beviel ging ik na verloop van tijd rustig verder met spelen. Eigenlijk doe ik dat nog steeds als ik ergens nieuw binnenkom. Inmiddels is het niet meer alleen kijken maar ook luisteren, aanvoelen en vragen stellen. Ik heb geleerd om de waarnemingen die dat oplevert niet meer alleen voor mezelf te houden maar om ze te vertalen naar analyses, verhalen en beelden die ook voor anderen herkenbaar zijn. In interactie scherp ik die waarnemingen vervolgens steeds weer verder aan. Ik krijg vaak te horen dat ik een invalshoek breng die nieuw is en dat ik dingen scherp zie. 

Wat doe je bij Goudvisie?

Ik zie het als mijn vak om bij te dragen aan verandering in organisaties. Bij Goudvisie mag ik dat vak uitoefenen in de rol van adviseur/veranderaar. Ik doe dat door te helpen om ruimte te scheppen voor experimenteren en voor proberen om het eens anders te doen. Die ruimte ontstaat alleen als mensen zich veilig en prettig genoeg voelen en ik kan die veiligheid goed creëren. Dat doe ik bij voorkeur in het dagelijkse werk in plaats van parallel daaraan, zodat er met goede ideeën direct geoefend kan worden.

Wat wilde je vroeger worden en waarom ben je het niet geworden? 

Ik wilde vroeger graag leraar worden. Logisch ook, want mijn ouders hebben elkaar op de Pabo ontmoet. Tijdens mijn studententijd gaf ik les op middelbare scholen over ontwikkelingsproblemen in derdewereldlanden en daarna heb ik twee keer een paar maanden als docent op de universiteit gewerkt. Uiteindelijk vond ik de verhouding tussen de tijd die ik daadwerkelijk voor de groep stond en de tijd die op ging aan nakijken en voorbereiden niet meer ideaal. Maar, nog steeds voel ik me vaak op mijn gemak als ik in een school ben. Ik sluit een terugkeer voor de klas dan ook nog niet uit.

Bij mij moet je zijn voor?

Als je denkt… we proberen het nou al een hele tijd anders te doen, maar we lopen toch telkens weer tegen dezelfde vragen en problemen aan. Dan is mijn interesse direct gewekt. Laten we samen uitzoeken wat er speelt en hoe jullie een stap verder kunnen komen. Ik breng een combinatie mee van reflectie en vertraging aan de ene kant en drive om ook echt te gaan doen aan de andere kant. Ik maak ruimte door met elkaar op een andere manier te kijken naar wat er speelt in een organisatie. Dat kan zowel in een kleine setting, als met een groot team of een hele afdeling.

Hoe ontwikkel jij goud?

Voor mij begint alles bij relatie en verbinding. Je moet elkaar een beetje kennen, begrijpen en vertrouwen om goed samen te kunnen werken. Ik ben er goed in om aan te sluiten bij de belevingswereld van andere mensen, waardoor mensen zich gezien voelen door mij. Daarnaast ben ik erg van ‘de weg is het doel’. Met andere woorden: je weet soms nog niet precies waar het naartoe gaat, maar als je beter kunt worden in het samen vinden van de juiste weg zit daar al een grote winst en vaak ook veel plezier. Vanuit deze combinatie van positieve energie en verbinding is er veel mogelijk. Eerlijke gesprekken bijvoorbeeld over wat er in interactie tussen mensen in een team of organisatie gebeurt en hoe dat wel of niet bijdraagt aan de gezamenlijke taak. En samen durven proberen om dingen stapje voor stapje anders te doen, ook als dat spannend of onwennig is.

Wat inspireert jou?

Ik kan intens genieten van goed eten in fijn gezelschap, wandelen op het strand of heel hard lachen met goede vrienden. Dat maakt me altijd direct een stuk zonniger en energieker. Daarnaast ben ik een enorme sportfanaat. Zowel om zelf te doen, als scheidsrechter in het landelijke jeugdvoetbal en subtop van het amateurvoetbal, als om te kijken en te volgen.