Wat de wereld mij heeft geleerd door stil te staan

5 maanden op reis

De wereld over vliegen en thuiskomen met een rugzak vol mooie herinneringen. Dat klinkt inmiddels als een utopie en dat blijft het misschien de komende tijd ook wel. Mijn man ik hadden het geluk om in november vorig jaar onbezorgd in een vliegtuig naar Buenos Aires te kunnen stappen en gedurende 5 maanden 7 landen op 3 continenten te mogen ontdekken. Eind maart kwam ik terug, in een land dat wezenlijk anders is dan hoe ik het in november achter me liet. En toen besefte ik me nóg meer hoe bijzonder al die 1001 ervaringen, klein en groot, waren.

Stilstaan als luxe

Iedereen die voor langere tijd op reis is geweest herkent het misschien wel: de ongekende luxe die zo lang ‘niets hoeven’ met zich meebrengt. Als je, je alleen maar hoeft bezig te houden met welke picture perfect besneeuwde berg in Patagonië je vandaag weer gaat beklimmen en of je, je tentje op deze heuvel met uitzicht over de prachtige savanne in Oeganda wel mag opzetten, dan ontstaat er heel veel ruimte voor andere mooie dingen. Zo namen we geregeld de tijd om gewoon even stil te staan of te zitten, om ons heen te kijken, en ons te verwonderen over waar we waren. Verwonderen over hoe men op sommige plekken de natuur en al haar grillen koestert, hoe mensen hun dagelijkse leven leiden en vormgeven en met elkaar interacteren.

Stilstaan in verandering

Dat complete stil staan en met oprechte aandacht kijken naar wat er gebeurt, dat vind ik een groot goed. Iets wat ik in de dagelijkse praktijk van mijn werk als organisatieadviseur ook heel graag vaker zou willen toepassen maar wat o zo lastig is. Ik heb zoveel geleerd op mijn reis door dat soort momenten, dingen die ik nooit uit een reisgidsje had kunnen halen of waar we anders heel hard aan voorbij waren gelopen. Dus wie weet wat we in sommige verandertrajecten misschien wel hebben gemist doordat we er te snel aan voorbij zijn gaan. Dat is in ieder geval het experimenteren met stilstaan wel meer dan waard toch?

Veerkracht

Wat mij het meest raakte tijdens dit soort momenten, is de veerkracht van mensen. Een boerenfamilie in het zuidwesten van India die al jarenlang door overstromingen wordt geteisterd maar elke keer weer de moed vindt om het land opnieuw te bewerken. Een moeder en haar vijf kinderen in de sloppenwijk van Kampala die elke dag weer op zoek gaat naar een nieuw baantje om wat geld te kunnen verdienen voor eten. Ergens denk je: natuurlijk gaan mensen door, je kan niet anders. Maar als je daar langer bij stil staat besef je hoe ongelooflijk knap het eigenlijk is dat je er altijd iets van probeert te maken. Dat je de ambitie en de dromen hebt dat het op één dag wel echt beter gaat. Hoewel ik deze situaties natuurlijk niet 1-op-1 kan vergelijken met wat ik bij onze klanten zie gebeuren, besef ik me wel meer dat het van een ongelooflijk doorzettingsvermogen getuigt om met een team of een organisatie waar het al een tijdje niet lekker loopt aan de slag te gaan en blijven. Dat ook de professionals die ik dagelijks ontmoet en spreek verder willen. Ook nu. Juist nu.

Probeer het eens

Ik weet dat het gek klinkt in een crisistijd, waarin we allemaal grote of kleine brandjes aan het blussen zijn. En al helemaal in de context van ons werk waar we altijd van alles lijken te moeten uitwerken of opleveren. Maar probeer het eens: sta stil en neem waar. Zonder oordeel, zonder beoogde vervolgstappen. Gewoon op je in laten werken wat je ervaart. Ik kan je garanderen dat het een rijkdom met zich meebrengt. Deel je met me welke inzichten het jou heeft opgeleverd?

Nu alvast beginnen? Vraag hier jouw gratis download ‘4 reflectievormen naar morgen’ aan!