Teamontwikkelingstraject Gemeente Amsterdam

Goudvisie werkt samen met meerdere teams van Gemeente Amsterdam aan het bouwen van sterke en weerbare teams, die klaar zijn voor de uitdagingen van de toekomst. Uitdagingen die gaan over samenwerking over de grenzen van afdelingen heen, over het omgaan met een steeds complexere maatschappelijke en politieke context en met het werken in steeds wisselende teams.

Klantvraag

Vanwege de grote uitdagingen die er liggen, ligt er veel druk op een van de teams met wie wij gewerkt hebben. De vele stakeholders met veel verschillende belangen, de weerstand die het team kreeg en de uitdaging om politieke doelen te behalen, hadden als gevolg dat er veel stress ontstond. Goudvisie werd gevraagd om een teamontwikkelingstraject te ontwerpen dat het team ondersteunt in samenwerken en creëren van meer weerbaarheid, zodat ze samen bestendig de uitdagingen kunnen aangaan.

Aanpak

De teamontwikkelingstrajecten bestaan uit meerdere sessies waarbij de thema’s samenwerken, patronen in kaart brengen, stressfactoren herkennen en complimenten geven aan bod komen. 

In het team dat we hier uitlichten werd in verschillende sessies onder andere stilgestaan bij hoe teamleden de afgelopen turbulente periode hadden ervaren en werd uitgesproken wat er nog dwars zat. Het terugkijken en verwerken van het verleden hielp in het zetten van de eerste stappen naar het creëren van een open cultuur. Hoe doe je dat samen? En hoe creëer je die cultuur waarin je kunt praten over wat je lastig vindt, over stress en over het maken van fouten? Er werden samenwerkingsafspraken gemaakt en in de volgende sessies werd hierop gereflecteerd. Ook werd er aandacht besteed aan het versterken van de onderlinge verbinding. Een team functioneert beter wanneer je van elkaar weet wie jij bent als persoon, wat je belangrijk vindt en wat er gebeurt als stress toeneemt.

Resultaat

Het écht leren kennen van elkaar, een open cultuur waarin fouten maken mag, het stellen van grenzen, en een basis voor een weerbaarder team.

 

Interview

Adviseurs Daphne en IJsbrand spraken met een van de projectmanagers uitgebreid over hoe hun teamontwikkelingstraject eruitzag, en wat voor gouden inzichten het team heeft gekregen om de genoemde uitdagingen aan te gaan.

Je bent nu een aantal jaar projectmanager bij gemeente Amsterdam. Wat is jouw rol en kun je schetsen welke uitdagingen er binnen jouw veld liggen? 

Ik werk ruim twintig jaar bij de gemeente Amsterdam. De afgelopen tien jaar heb ik gewerkt aan verschillende duurzaamheidsprojecten binnen de gemeente. Ik ben intrinsiek gemotiveerd om mij in te zetten voor een duurzamer Amsterdam, ook omdat het een onderwerp is dat nog niet helemaal dichtgetimmerd is, maar juist een zoektocht. 

In die zoektocht streven we ernaar om onze ambities te realiseren en de stad hierbij zo veel mogelijk te betrekken. Dit vraagt veel van onze teamleden, zeker als er veel weerstand heerst en er zorgen ontstaan vanuit bewoners en bedrijven. De druk nam toe, zowel op het project als de politiek. Vanwege de nieuwe uitdagingen die hierbij kwamen kijken moest ons team behoorlijk groeien. Zo moesten er bestuurlijke vragen worden beantwoord, iets dat voor ons beheersbaar moest worden gemaakt. Tegelijkertijd wilden we een transparant proces richting de stad. 

Wat was voor jou het doel van het traject met Goudvisie?

Vanwege alle ontwikkelingen liep de werkdruk behoorlijk op. Iedereen werkt erg hard om de eigen taken goed uit te voeren, maar helaas kan je je niet altijd voorbereiden op de weerstand die kan ontstaan. Ook draait het niet alleen om werkdruk, maar ook om de druk die je bij jezelf voelt om te presteren. Dit kan heel heftig zijn, waardoor een aantal teamleden bij ons is weggevallen.

De kunst is dan om te leren van dit soort lastige situaties. Hoe kunnen we ons team, zowel op het gebied van vaardigheden als mentale belasting, weerbaarder maken? 

Hoe kwamen jullie uiteindelijk bij Goudvisie terecht en hoe hebben jullie het samen aangepakt?

Via de Amsterdamse school maakten we kennis met adviseurs Elsbeth en Marlon. Zij luisterden erg goed naar onze vraag, we kregen gelijk een aantal ideeën mee en zochten samen naar een aanpak. We waren ervan overtuigd dat we met hen de benodigde stappen konden gaan zetten, zonder in eerste instantie precies te weten wat we gingen doen. 

Zelf was ik eerst geneigd om snel vooruit te kijken, terwijl Marlon en Elsbeth er juist op aangedrongen hebben om terug te blikken. Daarvoor moet ik hen echt de credits geven: we moesten kijken wat er nog dwars zat en dat benoemen. Uiteindelijk zijn we aan de slag gegaan met het creëren van een open cultuur. Daarbij was het belangrijk om met elkaar het gesprek te voeren over hoe en wanneer je voor jezelf aan de bel moet trekken als het niet meer gaat. 

Wat leverde het op om eerst even stil te staan en hoe gingen jullie verder met het creëren van die open cultuur? 

We weten nu beter hoe mensen die periode hebben ervaren en wat ze daar niet prettig aan vonden. Maar ook: wat hielp juist? Vanuit daar konden we weer verder bouwen en dat verankeren. 

Daarna hebben we de tijd genomen om elkaar beter te leren kennen, te reflecteren op hoe we samenwerken en we bedachten een vorm waar we zowel over inhoud als over andere zaken konden praten. We stonden stil bij vragen als ‘waar kom je vandaan?’, ‘wie ben je als mens?’, ‘wat vind je belangrijk?’ en ‘wat heb je nodig van elkaar om stress te kunnen ombuigen?’. Je praat eigenlijk nooit echt met collega’s over waar je als mens vandaan komt en welke waarden je hebt meegekregen. Dat was echt leuk om met elkaar te doen, en het plaatst tegelijkertijd dingen in perspectief. Ik voelde daardoor meer verbinding. 

Verder zijn we met Marlon en Elsbeth aan de slag gegaan om stress bij elkaar te herkennen en hebben we tijd besteed aan het geven van complimenten aan de hand van een complimentendouche. 

Hoe kijk je terug op het traject en wat heb je zelf geleerd?

We weten nu beter hoe het team in elkaar zit en we hebben een gezamenlijk doel: de drukte beheersbaar houden voor iedereen. We hebben gereflecteerd op wat er wel en niet goed ging, en gekeken hoe we de goede dingen groter kunnen maken. Zelf heb ik meegekregen dat het juist goed is dat ik niet micromanage, maar het team vertrouwen geef. Dat werd ontzettend gewaardeerd en dat heb ik voor mezelf ook vastgehouden.

Welke merkbare veranderingen zijn er?

We zien in dat het soms goed is om pas op de plaats te maken, om soms tegen een opdrachtgever te zeggen: dit doen we nu even niet. Verder merken we nu dat sommige dingen al heel normaal zijn geworden. In Amsterdam is het credo van ‘fouten maken mag.’ Dit werd alleen niet door iedereen zo gevoeld. Dit hebben we in een van de sessies weer afgestoft en je merkt dat dit nog wel leeft in het team. Het is een ingewikkeld proces, en daar hoort af en toe een foutje bij. 

Wat was voor jou de kracht van Goudvisie hierin?

Echt goed luisteren naar de opdrachtgever, luisteren naar de behoeften die er liggen bij het team en de nauwe betrokkenheid. Ook zorgen de adviseurs altijd voor een open gesprek. 

Meer weten over deze case?